Indoor Friesland terug op de kaart, maar hoe gaat het nu met de winnaar van de Grote Prijs in 1990?

Stal ’t Wolversveen 
Het kostte, mede door het tijdsverschil, even moeite om hem te spreken, maar gelukkig lukte het ons. Het werd een indrukwekkend en gezellig gesprek. Eric: “Ik ben inmiddels 60 jaar, al 34 jaar getrouwd en we hebben een zoon Glenn van 32 die ook hier in de Dominicaanse woont, maar niet in de paarden zit. Ik ben geboren in Leiden en daar heb ik best een poos gewoond voordat we naar Oosterhout bij Breda verhuisden. Daar begon mijn paardenleven. Mijn vader ging rijden op een manege en ik was verkocht. In eerste instantie was ik zelfs nog te jong om te mogen lessen, maar toen ik eenmaal begon, was er geen houden meer aan. Ik werd steeds fanatieker, mijn ouders kochten een boerderijtje, er kwam een pony, een paard, twee paarden… Ik ging de opleiding in Deurne doen en tegelijkertijd de ORUN in Ermelo. Ik ging stage lopen op Stal ’t Wolversveen in Zelhem waar ik daarna nog lang ben gebleven. De dagen dat ik vrij was van mijn opleidingen ging ik niet haar huis, maar ging ik op concours voor die stal. Na mijn opleiding wilde ik graag in de paarden de kost verdienen, maar dat viel niet mee.

Dominicaanse republiek
Net toen ik besloten had om een “gewone” baan te zoeken, kwam er op de IJzeren Man in Weert een plaatsje vrij. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar de toenmalige stalruiter Rob Ehrens gereden. Tot mijn blijdschap mocht ik als tweede ruiter aan de slag. Ik leerde veel van Rob, maar zag ook iedere week Gonnelien Gordijn dressuurles krijgen van Henk van Bergen. Dat wilde ik ook en dat mocht. Ik heb eigenlijk best mazzel gehad, want al snel kreeg ik Olympic Briljant te rijden, een geweldig paard waarmee ik onder andere de wereldbekerfinale in Delmar gereden heb en geplaatst was voor de Olympische Spelen in Athene. Daar zijn we echter niet naar toe gegaan omdat er een blessure speelde. Tijdens die Spelen kreeg Briljant thuis koliek en overleed hij, een trieste tijd. Daarna heb ik nog een aantal paarden gereden voor de IJzeren Man, maar het liep niet meer en ik besloot voor mezelf verder te gaan. Samen met mijn vrouw bouwde ik een mooi bedrijf op, maar makkelijk was die tijd niet. Ik reed paarden voor veel verschillende eigenaren en was bijna iedere weekend op concours. Na twintig jaar hadden we het wel gezien en toen er een bod op ons bedrijf kwam, hebben we het verkocht. Ik mocht nog wel twee jaar gebruik maken van het bedrijf en kreeg een aantal stallen tot mijn beschikking, maar nog was ik niet gelukkig. Inmiddels hadden we een huisje in de Dominicaanse Republiek en besloten we te emigreren. Al snel wilden we niet meer terug. Langzaam zijn we toen toch weer in de paarden terecht gekomen. Ik gaf veel les. Op alle omliggende eilanden, maar ook in het Amerikaanse Wellington.

Mexico 
Na een aantal jaren besloten we ons huis te verhuren en via een klant van mij naar Mexico te gaan. We kregen daar een heel goed aanbod en het was handiger omdat ik dan niet zoveel hoefde te reizen om clinics te geven. Mexico beviel ons echter niet zo. Zij hebben een hele andere mentaliteit. Momenteel zijn wij net weer een paar maanden terug in ons huis in de Dominicaanse Republiek en zijn we bezig om ons leven hier weer op orde te krijgen. Ik heb inmiddels een paspoort van dit land en er is me gevraagd om voor het eiland te gaan rijden. Wie weet……

Grote Prijs Indoor Friesland 1990
Op een gegeven moment, toen ik op de IJzeren Man werkte, kreeg Rob Ehrens daar problemen. Ik had nooit hoger gereden dan Z, maar trok de stoute schoenen aan en kreeg de kans om hem op te volgen. Ik wist dat ik het kon en vroeg de familie Gordijn me twee jaar de tijd te geven. Mijn eerste internationale concours was Indoor Friesland 1989. Toen ik parcours liep voor het 1.50, dacht ik dat het onmogelijk werd, maar ik deed het! Met Oscar Drum, ik vergeet dat nooit meer. Mijn tweede jaar Indoor Friesland had ik als toppaard Jonggor II (v. Joost), een vlug en voorzichtig paard. We waren foutloos, mochten barrage rijden en toen ……. viel het licht uit. De organisatie vroeg wat ik wilde. Ik heb nog één sprong gemaakt op het losrijterrein en heb ik in het half duister mijn rit gereden. Het resultaat is bekend, we wonnen, fantastisch was dat. Daarna heb ik nog vaak gereden in Leeuwarden, eigenlijk tot we vertrokken uit Nederland in 2004. Ik vond het een super gezellig concours. Kleinschalig, maar heel gemoedelijk en met geweldig enthousiast publiek.

Goed gegokt 
Natuurlijk is het winnen van de Grote Prijs mijn allermooiste herinnering. Daar ga je altijd voor en als dat dan lukt, helemaal onder die omstandigheden dan is dat fantastisch. Extra leuk was dat er in die tijd nog gegokt kon worden door het publiek welke ruiter ging winnen en één familie had mij gekozen. Zij wonnen een weekendje weg volgens mij.

Indoor Friesland 2022 via laptop 
Mooi was die tijd ja en afgelopen jaar heb ik dan ook mijn best gedaan om zoveel mogelijk mee te krijgen van de comeback. Dat was niet altijd makkelijk mede door het tijdsverschil, maar ik heb zeker gekeken. Ik zal er denk ik nooit meer rijden, maar zou het geweldig vinden om dit jaar als publiek aanwezig te zijn. Mijn ouders zijn overleden, maar ik kom nog wel eens in Nederland. Het zou mooi zijn om het in oktober te kunnen combineren met een ander concours in Nederland of Europa.

Kei- en keihard werken
Tenslotte wil ik graag zeggen dat ik alles met mijn vrouw samen heb gedaan. We hebben kei- en keihard gewerkt. Thuis, op de IJzeren Man, combinaties van jobs, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat keihard werken. Op deze manier heeft het zo kunnen lopen, hebben we het financieel goed gehad en hebben we naar het buitenland kunnen gaan. Tegen de jeugd zou ik dan ook willen zeggen: zoek en pak je kansen. Je kunt van iedereen wat leren. Wordt geen kopie van iemand, maar creëer je eigen identiteit, dat heb ik ook gedaan. Ik heb onder andere geleerd van Henk van Bergen, Rob Ehrens, Henk Nooren en Frans van der Ent en mijn eigen systeem gemaakt.”

Een wijze les en een indrukwekkend verhaal van een man die in zijn toch nog niet heel lange leven al heel wat meegemaakt heeft. Dank voor je tijd Eric, we hebben met plezier en vol respect naar je geluisterd. Heel veel plezier en succes verder aan de overkant van de oceaan en wie weet tot Indoor Friesland 2023. Laat even weten als het lukt, dan zullen we je met open armen ontvangen!

Foto’s: Privéarchief Eric Willemsz Geeroms
Tekst: Marjan de Wildt voor Indoor Friesland