Eric van der Vleuten won de Grote Prijs in 1992: de ziel van Indoor Friesland is hetzelfde gebleven

Eric: “Het paard waarmee ik in 1992 won was Olympic Balthazar en ik weet nog dat ik hele mooie ritten kon rijden. Balthazar was niet het snelste paard, maar hij liep een vlotte, strakke barrage.”

Kip van Krijn
“Ik kan me het Indoor Friesland van toen nog goed herinneren. Het was toen al een fantastisch concours met een super sfeer. Anderen noemden het ook al, maar ik toch ook, de Kip van Krijn. In die tijd waren er meer van dat soort concoursen, maar helaas nu niet meer. Bijzonder en heel mooi was dat die sfeer en dat gevoel van vroeger vorig jaar meteen weer terug waren. Die gemoedelijk, dat vind ik fijn aan een concours. Ook het enthousiasme van het publiek vind ik kenmerkend voor Indoor Friesland, dat was er ook meteen weer. Het publiek heeft het evenement ook gemist.”

Vorig jaar meteen aan de start
“Vorig jaar reed ik er dan ook meteen weer. Ik had een goed concours, in beide kwalificaties voor de Grote Prijs was ik geplaatst en in de Grote Prijs zelf had ik een balk op de laatste hindernis. Ik vond het een geweldig evenement, meteen weer dat ouderwetse voel. En dan is ouderwets positief bedoeld.”

Sfeer door goede sport
“Om op die sfeer terug te komen, die is zoals hij eigenlijk hoort te zijn. Die sfeer is er door de goede sport die er is. Op veel concoursen is er geen echte sport meer. Veel ruiters rijden trainingsrondjes. Op Indoor Friesland echter gaat iedereen ervoor. Dat was vroeger en nu meteen weer. Dat weet het publiek en daarvoor komen ze. De ruiters op hun beurt weten dat ook en zijn dan extra gemotiveerd, het is een wisselwerking.”

Ziel hetzelfde gebleven
“De tijd gaat vooruit natuurlijk en de faciliteiten worden beter. De bodems en alles eromheen was vorig jaar wel duidelijk anders en beter dan vroeger. Net als de organisatie trouwens. Echter de ziel van het concours is hetzelfde gebleven en dat vind ik mooi.”

Expo Visar en Expo Graphic
“In 1992 won ik de Grote Prijs, maar ik was er in 1984 heel dichtbij. Op een honderdste van een seconde verloor ik van Willi Melliger. Ik was toen net twintig en reed Expo Graphic. Ik was bloedfanatiek en zo teleurgesteld, misschien dat ik me daarom die rit wel beter herinner dan mijn winnende rit in 1992. Ik heb tussen 1984 en 1992 bijna ieder jaar op Indoor Friesland gereden en heb best veel rubrieken gewonnen, onder andere met mijn Young Riders paard Expo Visar. Er waren in die tijd overigens ook veel meer echte jachtparcoursen zoals nu bijvoorbeeld het Elf Steden Springen. Er werd toen echt hard gereden en bij iedere rit werd aan winnen gedacht. Van de tien ruiters gingen er toen negen voor de winst. Die strijd mis ik nu en het publiek ook, want daar komen ze voor. Het publiek wil geen trainingsrondjes zien, maar mooie sport.”

Maikel en of Eric jr.
“Ik denk niet dat ik dit jaar als ruiter van de partij zal zijn. Mijn doel is momenteel om wat meer jonge paarden te rijden en wat minder grote concoursen. Waarschijnlijk zal wel één van mijn zoons Eric jr. of Maikel rijden en dan kom ik zeker mee. Maikel als hij geen verplichtingen heeft, maar Eric jr. heeft op dit moment ook goede paarden voor dit soort wedstrijden.”

Fantastisch, ouderwets en sfeervol
“Indoor Friesland 2022 heeft mij echt overtuigd. Het was in drie woorden fantastisch, ouderwets en sfeervol. Ik denk dat jullie gewoon zo verder moeten gaan en dan zullen er steeds betere ruiters en paarden komen. Dat zal ongetwijfeld dit jaar al het geval zijn. Vorig jaar was het natuurlijk even afwachten, we wisten niet wat we konden verwachten, maar dat heeft heel goed uitgepakt.”

Foto’s: Digishots
Tekst: Marjan de Wildt voor Indoor Friesland