Epplejeck Viertallen Cup, ook al verlies je, toch word je er beter van

Viertal rijden is veel meer dan met vier combinaties een kür op muziek rijden. Viertal rijden is samen denken, samen doen, samen één worden. Niet alleen met je paard zoals in de reguliere dressuur, maar ook met je teamleden. Een team dat tot nu toe net naast een startplaats greep voor de finale van de Epplejeck Viertallen Cup op vrijdagavond 17 oktober tijdens Indoor Friesland is het team “Salva Pony Power Noord”. Twee keer waren ze erg teleurgesteld, maar ze geven niet op. Onder leiding van trainer-coach Marian Staal gaan ze er nog een keer voor. Tijdens de Last Chance wedstrijd bij de WB Stables in Warga proberen ze zich op 28 september nogmaals te kwalificeren.

“We belden met Marian Staal. Marian is 58 jaar en woont in Schildwolde, Gemeente Midden Groningen. Ze is breed opgeleid en werkte onder andere voor de Hanze Hogeschool. In 2018 kreeg ze een ernstig auto-ongeluk waardoor het moeilijk bleek deze werkzaamheden verder uit te voeren. Sinds 2000 heeft ze een eigen bedrijf in de paardensport dat zich heeft ontwikkeld van trainings- en pensionstal naar focus op coaching. Het was haar altijd al duidelijk dat haar passie bij de paarden lag en zo kwam na haar ongeluk de focus op haar bedrijf Salva Paardensport. Hierin houdt ze zich bezig met training en coaching van coaches en trainers. Dit betreft hoofdzakelijk mentale training. Naast de paardensport doet ze een stukje coaching en teamontwikkeling in organisaties buiten de paardenwereld. Passie voor de paardensport was er al van jongs af aan. Ze reed Grand Prix dressuur, maar heef ook gesprongen, eventing gereden en zelfs gemend.”

Vier amazones, commandante en coach

Marian: “Ik ben altijd commandant geweest van een viertal, ik hield van coachen en trainen. Ons team is in juni van dit jaar pas opgericht en meteen daarna kwam ik erbij. Het team bestaat uit Linde Bos, Tess Cuperus, Tessa Schoenmakers en Sophia Gavriel en Marsha Smits is commandant. Het zijn meiden van vijftien tot zeventien jaar die elkaar kennen van concoursen. Ze zitten nog op school en rijden allen ZI en ZII. Bij wedstrijden voor viertallen mag je iedere klasse starten, maar omdat al onze meiden Z rijden, hebben we voor het Z gekozen. We hebben echt maar vier amazones, maar wel reserve pony’s op de achtergrond. Voor het NK hadden we voor de zekerheid ook een ruiter stand by, maar deze heeft niet meegetraind. Ook hebben we een commandante die het team in de proef leidt en voorleest. Alle meiden rijden op een Welsh pony en ze zijn heel herkenbaar door hun blauwe jassen. Het zijn knappe pony’s met veel kwaliteit net als de ruiters, maar wel gevoelig voor wat er om hen heen gebeurt.”

Twee keer pech, drie keer scheepsrecht 

“We gingen op de Groningse regiokampioenschappen dus voor een startplaats op de Hippiade en Indoor Friesland. Het ging goed, alleen tijdens de proef gebeurde er iets in de losrijring waardoor al onze pony’s er even bokkend tussenuit knepen. Gelukkig bleef iedereen zitten en kon de proef afgemaakt worden, maar de meiden baalden wel enorm dat ze hun talent niet hebben kunnen laten zien zoals ze voor ogen hadden. Op het Nederlands Kampioenschap volgde een nieuwe kans. We werden kampioen in de klasse Z en dit zou tevens recht geven op een startplaats voor Indoor Friesland. Echter de KNHS besloot alle klassen bij elkaar te doen en één klassement te maken. Dit werd een dubbele teleurstelling op het NK. In dit nieuwe klassement werden we tweede waardoor we niet alleen het kampioenschap, maar ook onze startplaats voor Indoor Friesland misliepen. Blij met de tweede plaats, maar ook hier teleurstelling door een discutabele regel. Jullie zullen begrijpen dat de teleurstelling enorm groot was, dit kwam echt rauw op ons dak. Dit zou voor iedereen zo zijn, maar voor mijn ponyruiters wat eigenlijk nog kinderen zijn, kwam dit extra aan.”

“Echter we hebben de knop omgezet en we gaan ervoor, drie keer scheepsrecht”. Veerkracht ontwikkelen is een belangrijk thema in mijn werk. en dat komt nu goed van pas. Ik heb geen idee hoeveel deelnemers er de 28^e zijn en hoeveel er door mogen, we gaan gewoon voor de winst. We proberen alle mogelijke punten in de training mee te pakken en ook gaan we zonder paarden bij elkaar zitten om ons optimaal voor te bereiden.

Huiswerk voor team en individueel 

“De meiden komen overal uit de provincie Groningen vandaan en we trainen één keer per week op een locatie waar een 20 x 60 bak vrij is. Naar aanleiding hiervan krijgen de meiden van mij huiswerk mee, zowel voor het team als individueel. Ze zijn super fanatiek en gaan hier thuis ook echt mee aan de gang.”

Verleden herkenbaar 

“Op Indoor Friesland rijden is dus onze droom. In het verleden heb ik er zelf al gereden en gejureerd. Ook heb ik ooit samen met Christa Larmoyeur een pas de deux mogen rijden. Toen het concours vier jaar geleden een doorstart maakte, bedacht ik me dan ook meteen dat ik daar weer bij moest zijn. Ik ben zeker niet teleurgesteld, alles is super voor elkaar. De accommodatie, het publiek, het promodorp, het doek in de hoofdring, alles. Het is eigenlijk traditie in een nieuw jasje. Het eerste jaar ben ik meteen als publiek naar de dressuur geweest. Springen is natuurlijk ook leuk, maar ik kan niet alles. Ik houd van vooruitgang, maar gelukkig is veel nog herkenbaar uit het verleden. Ik ben heel blij dat een concours als Indoor Friesland met topsport, waar zo veel Friezen en andere Noorderlingen gek op zijn, terug is gehaald.”

Basis- en meertallensport onderschat 

“Tenslotte wil ik nog graag kwijt dat de breedtesport wat meer ruimte en aandacht zou moeten krijgen bij de KNHS. Het geeft mij nu het gevoel alsof deze groep er een beetje bijhangt. Er komt zoveel kijken bij dit onderdeel van de sport. Het zijn niet alleen ruiters en paarden, denk ook aan ouders, eigenaren, sponsoren enz. De basis- en zeker ook de ponysport is heel belangrijk en de meertallensport nog belangrijker voor de ontwikkeling van de jeugd. Het is super goed voor de basisontwikkeling en zeker geen treintje rijden. Het is sport, maar ook het mentale aspect van het in een team rijden moet niet onderschat worden. Ook al ga je niet door in de paardensport, het draagt voor iedereen wat bij. Zelfs als het even wat minder gaat zoals in ons verhaal, je groeit toch. Overigens praten we nu over de ruiters, maar dit geldt ook voor de paarden. Deze worden makkelijker door alle ervaring die ze opdoen.”

Aldus Marian Staal. Ze gaat voor haar team, maar zeker ook voor de basis- en meertallensport in het algemeen. Dank voor dit openhartige, eerlijke, mooie gesprek Marian. Respect voor je inzet, doorzettingsvermogen en enthousiasme. Heel veel succes de 28^e in Warga en hopelijk tot Indoor Friesland.

Foto’s: archief Marian Staal

Tekst: Marjan de Wildt voor Indoor Friesland