Einde van een tijdperk: laatste show Future Guys op Indoor Friesland

Welke paardenliefhebber is niet met ze opgegroeid? Wie kan de keren dat ze The Future Guys gezien hebben op één hand tellen? Elke keer dat je ze zag, was het weer een belevenis – het was spannend, en de stunts die ze uithaalden waren indrukwekkend. Je voelde de sterke band tussen mens en paard, en het onderlinge vertrouwen was duidelijk zichtbaar. Na bijna 40 jaar komt er nu een einde aan hun optredens. Het team stopt op hun hoogtepunt. De laatste twee shows werden dinsdag gegeven tijdens “The Magical Horse Show” van Britt Dekker op Indoor Friesland. Nooit meer The Future Guys: een ontroerend afscheidsgesprek met Arthur van Osch.

Arthur, 52 jaar oud, geboren in Valkenswaard, woont sinds zijn tweede in Vorstenbosch. Voor de dressuurliefhebbers: Arthur is ook “de broer van” Rieky Young, zijn twee jaar oudere zus.

Als grap begonnen
Het begon allemaal als een grap: “Ik was dertien jaar oud, en we hadden een avondje met vrienden. In die tijd huurden we een videoband en aten we gebak. Die avond keken we een film van Omar Sharif, waarin mannen op en van een paard sprongen. We vonden het geweldig en hebben de film vaak teruggespoeld. Wij wilden dat ook kunnen! Zo is het begonnen. Via een Amerikaanse dame op stal kregen we westernles. We begonnen met 35 mensen, maar door blessures vielen er snel af; sommige kwamen zelfs tijdelijk in de ziektewet. Uiteindelijk bleven we met zes personen en een reserve over. We zetten een kleine show in elkaar en organiseerden een open dag. Het sloeg aan en zo werden The Future Guys geboren.”

Achterwaartse salto
“De lat werd steeds hoger gelegd. Ik nam lessen in Amerika, we zochten betere paarden en betere zadels. In het begin regelde mijn vader alles en organiseerde hij de optredens, maar uiteindelijk nam ik het over. Toen ik veertien, vijftien jaar oud was, leefde ik als een zigeuner; we waren altijd onderweg. Overigens kon ik bij aanvang, op dertienjarige leeftijd, alleen op een paard zitten, echt rijden was er nog niet bij. Western en het cowboyleven pasten beter bij mij dan dressuur of springen. Toen ik eenmaal echt ging rijden, was ik een fanatiekeling. Helaas heb ik later, buiten de paardensport, mijn heup gebroken, waardoor rijden te pijnlijk werd. Vanaf dat moment nam ik de coaching en organisatie van mijn vader over. Dat vond ik jammer, want ik had echt een specialiteit: de achterwaartse salto. Wat ons verhaal zo uniek maakt, is dat er wereldwijd maar heel weinig specifieke groepen zijn die dit doen.”

Showpaard werd 37 jaar oud
“De paarden zijn allemaal van mij, vroeger van mijn vader. Blue Moon was mijn showpaard. Hij kwam bij ons als manegepony en heeft 25 jaar lang shows gedaan bij The Future Guys. Uiteindelijk is hij maar liefst 37 jaar geworden. Toen hij 29 was, is hij met pensioen gegaan. Hij was nog fit genoeg, maar ik stopte met rijden en het was goed zo.”

Stoppen op hoogtepunt
“Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en mijn vader leerde me dat je op je hoogtepunt moet stoppen. De leeftijd speelde mee, maar ook de bureaucratie. Ik ben een cowboy, geen administrateur. Er kwamen steeds meer regels en papierwerk bij kijken. Daarnaast moest de trailer waarin de paarden vervoerd werden vervangen worden en moesten andere dingen aangepast worden aan de nieuwste regels. Ook moesten we op zoek naar een aantal nieuwe paarden, en werden de jongens ouder. We stoppen gewoon op ons hoogtepunt.”

Laatste show op Indoor Friesland
“Het is niet bewust zo gepland dat onze laatste shows op Indoor Friesland waren, maar sinds de comeback van het evenement zijn we er elk jaar bij geweest. Ik vind de opzet ontzettend leuk; het is een concours dat anders is dan anders. De aankleding is uniek, en de combinatie van sport, show en muziek spreekt me aan. Het concept klopt gewoon. Op een gegeven moment heb ik tegen de jongens gezegd dat het mooi is geweest.”

Goed thuis voor alle paarden
“Ik heb voor alle paarden een goed (nieuw) thuis gevonden. Twee houd ik er zelf, waaronder het muildier Header, waarmee ik graag buitenritten maak. Eén paard gaat met pensioen, en twee schenk ik aan goede vrienden, waaronder één aan een gezin met een gehandicapt kind dat dol is op paarden. Ook zijn er paarden naar hun ruiters gegaan.”

Overal in Europa geweest
“We zijn overal in Europa geweest: Italië, Hongarije, Frankrijk, Spanje, België, Luxemburg, Duitsland, enzovoort. Toen ik jong was, deden we 120 optredens per jaar; de laatste jaren waren dat er tussen de 20 en 50. Dat lijkt veel, maar een show is voor ons maar een kwartier werk. Het is heel explosief, maar we zijn nooit langer dan 20 minuten actief.”

Mooiste herinneringen
“Ik heb veel geweldige herinneringen. De rodeoshow in Madrid was heel speciaal. We werden geboekt door Lee Jeans en kregen zelfs een nieuwe spijkerbroek van de Amerikaanse organisatie. Ik was toen vijftien en vond het zeer indrukwekkend. Eigenlijk waren alle evenementen mooi, dankzij het enthousiaste publiek en de kinderen. Met Pinksteren gingen we altijd naar het concours in Wiesbaden, dat was geweldig. Ook hebben we opgetreden bij het 25-jarig jubileum van prinses Beatrix, destijds nog koniging. Dat optreden vond plaats in een openbaar park in Soestdijk, in aanwezigheid van de hele koninklijke familie. Heel bijzonder. Het Wereldkampioenschap voor jonge dressuurpaarden in Verden en het WK springen in Mannheim in 2006 waren ook speciaal.”

Contact met de groep blijft
“Natuurlijk ga ik veel dingen missen: de actie, de sensatie, het publiek, het samenzijn met de jongens… Maar ik begin ook aan een nieuwe fase in mijn leven. Ik zal energie overhouden en misschien ga ik zelfs iets nieuws doen, puur voor de lol en minder hectisch. Wel iets kostendekkends, want paarden kosten veel geld. De groep blijft elkaar sowieso zien. Tijdens Indoor Friesland was er zelfs een ruiter bij die al vijf jaar bij ons weg was. Ook gasten die al twintig jaar weg zijn, zien we nog steeds. We zijn een hechte ploeg en dat blijft zo.”

Ook een gewone baan
“The Future Guys deden we er allemaal naast, we leefden er niet van. Dat maakt het iets makkelijker om te stoppen; ons gewone leven gaat gewoon door. Na Indoor Friesland waren we bijvoorbeeld om 02.00 uur thuis, en twee collega’s moesten om 06.00 uur alweer aan het werk. Iedereen heeft een vaste baan of eigen bedrijf. Onze bazen en partners hebben best wel eens geklaagd over onze afwezigheid.”

Iedereen bedankt
“Het meest trots ben ik op het feit dat we het zo lang hebben volgehouden. We dachten het maar even te doen, maar bleven mensen boeien. Na 40 jaar nog steeds, dat is bijna niet te bevatten. Daarom wil ik alle organisaties die ons hebben uitgenodigd, en het publiek dat ons altijd met zoveel enthousiasme heeft verwelkomd, heel erg bedanken. Het was geweldig, en we hebben ervan genoten! Een tijdperk is afgesloten. Een raar idee waar ik aan zal moeten wennen,’’ besluit Arthur.

Foto’s: Digishots
Tekst: Marjan de Wildt – Media Team Indoor Friesland