Marriët Smit Hoekstra’s Road2IndoorFryslân – Finale

Horses2Fly
Woensdag, landelijke spring dag. Tribunes vol. De sfeer zit er al lekker in. Marianne Wortel had speciaal haar wortelsokken aan. Ik kon er geen vinden met een Smit of Hoekstraat erop. Dus ik had van die zwarte aan, weet je wel, die tot je knieholte gaan. Niet te dik, want dat zit niet lekker. Ook niet te dun want die zijn zo stuk. Irritant trouwens dat mijn man altijd mijn sokken pakt.. Hij met zijn platpoot maat 47 drukt 3 tenen weg uit het maatje 39 van mij.. Dat het voor hem enkelsokjes zijn doet ‘m blijkbaar ook geen belletje rinkelen. Verder is hij geweldig hoor. In onze relatie is het eigenlijk alleen de sok-irritatie. Verder is mijn man geweldig. Hij is zo knap. Die krullen! Herman, de man die zo lekker. eh, we dwalen af, Excuus.

#Buusofficial
Megahit Buuske wist tussen haar drukke schema door toch nog tijd in te plannen voor een rondje 1m20 @ Indoor Friesland. Een zwerm fans trekt van het inspring terrein achter Buuske aan en onder luid applaus werd ze de hoofdpiste binnengehaald. Omrop Fryslan zond onder ‘breaking news’ haar ronde live uit op tv. Bert de Ruiter nam uitgebreid de tijd Buuske te presenteren. Zulke deelnemers zijn voor hem natuurlijk ook de krenten uit de pap… En toen werd het muisstil op de tribune. Daar ging ze. Wat reed ze goed. Er waren veel Ah’s en Oh’s, sommigen gaven toch een gilletje, anderen filmden mee, sprongen mee, de beleving was intens. En toen viel er net dat ene balkje. “OHHHHHHH…..” het hield ze uit de barrage. Maar het was een topronde! Luid applaus. De tribunes trokken gelijk weer leeg na haar ronde. Volle bak in het perscentrum waar de handtekening sessie tot diep in de nacht doorliep.

Amen Albert
Ook ik ging lekker van start. Alhoewel, paard 1 balk op de laatste. Paard 2 op de eerste. Het leek al gelijk een echte-Marriët-week te worden. Het was Lemonade TN (v. Vagabond) die de vloek doorbrak. Ze bleef foutloos. Gelijk dat daverende applaus. Heerlijk. Barrage. Ik wou winnen. Ik heb een paard dat kan winnen. Albert Zoer; ‘Marriët laat je nou niet gek maken, gewoon je ding doen dan ben je al gauw de snelste.” Wijze woorden van een van de beste ruiters ter wereld, maar deze eigenwijze amazone leek ze in de wind te slaan. Vol gas gingen we rond, alles of niets naar de laatste. Ik had makkelijk nog buitenom gekund, vier ophoudingen kunnen maken, maar ik dacht alleen maar dat het gekker moest. Lemonade redde amazone aan alle kanten, de winst was binnen! Gedragen door het publiek, maar vooral door mijn vos-ros die zich als enige niet gek liet maken. Excuus aan het adres van Zoer. ‘Volgende keer luisteren Marriët.’ Amen Albert.

Booshoofd
De drie ster. Al weken kreeg ik succeswensen gestuurd. Vele kwamen mij ook opzoeken en aanmoedigen. Helaas bleek ik mensen toch straal voorbij te zijn gelopen… Ik ben het type; zet de tv aan en je kunt mijn huis leeghalen. Ik loop mijn eigen man, eh nee, niet een goed voorbeeld, – opnieuw. Ik loop #Buuske nog voorbij als ik in mijn focus zit. En mijn boze hoofd helpt ook niet. Ik ben niet boos, maar kijk gewoon zo. Ik heb hier eerder dit eens het volgende over geschreven: ‘ik heb een boos hoofd. Niet zeggen wat kijk je boos. Zo kijk ik. Ik ben niet boos. Maar word toch ik iets boos als mensen zeggen wat kijk je boos. Ik heb standaard blijkbaar een boos hoofd. Heel jammer. Maar sommige dingen heb je nou eenmaal. Goed verhaal ook. Lekker kort. Maar dat terzijde.” Ik blijf bij dit statement 🙂

Qua resultaat was het weer van alles wat. We reden een aantal keer nul, één hele slechte ronde en veel 1 af… Duco Z sprong een goede week. Dag één wat teveel spanning. Dag twee al veel beter. Helaas nam de amazone een verkeerde beslissing om de dubbel te vlot in te gaan waardoor er een balk viel. Maar we wisten ons als middenmoter netjes te plaatsen voor de GP.

Lintje
Familie kwam mama aanmoedigen. In de eerste GP-kwalificatie had ik twee balkjes. Emma; “ mama je had twee balkjes.” “Klopt, mama moet beter rijden hè?!” “Ik vind jou toch heel goed mama.” Fiep; “waar is jouw prijs, mama?!” “Heb ik niet Fiep, mama was niet goed genoeg…” “IK WIL prijsje!!!” -wijst naar rood lintje in staart paard – “ik wil diehieeee!!!”

Volgende dag had ik één af. Emma; “mama! Je was al één balkje beter ! Goedzo mama, mijn mama!!” Fiep: “waar is je prijs mama..?!!”

SLTN Grote Prijs
De Grote Prijs. Daar keek ik naar uit. Daar had ik zin in. Duco voelde geweldig. We gingen lekker van start. Hij was ontspannen en speelde met de hoogte. In de bocht naar de tripplebar koos ik echter voor de voorwaartse optie. Hij tikte de achterste balk er af. De daarop volgende plank viel ook in het zand. Verder liep het zo mooi. Ik baalde enorm. Blij met mijn paard, maar net die ene verkeerde beslissing en er liggen er weer twee in het zand. Jammer. Mijn resultaat van vorig jaar niet kunnen verbeteren, terwijl dat er echt in had gezeten. Waarom? Ik denk achteraf misschien toch iets te graag willen. Ik kreeg leuke reacties en een warm applaus. Ik heb veel geleerd. Na de proef de vraag van Omrop Fryslan voor een interview. Ik vond mijzelf nou niet echt de geschikte persoon gezien mijn matige prestaties. Maar op aandringen m’n dikke kop maar weer voor het beeld gegooid. Zie bijlage.

Lesje paardrijden
Vanaf de tribune de barrage nog bewonderd. Wat werd er gestreden. De entree van Jeroen Dubbeldam was bijna net zo’n kippenvel moment als die van #buuske. Bert de Ruiter: “Meervoudig Europees, Wereld en Olympisch Kampioen, winnaar van vele Grote Prijzen, dames en heren Jeroen Dubbeldam!” Hij gaf ons een lesje paardrijden. Kwam, zag en overwon. Een geweldige winnaar van een fantastische wedstrijd.

Retro
Oja, ik was ook nog jarig zaterdag! Ik was daar zo niet mee bezig dat ik er steeds van schrok wanneer iemand mij feliciteerde. 34 ben ik geworden. Ik voel mij jong, maar toen ik mijn ronde met commentaar terug zag op Omrop Fryslan werd deze zin gezegd; ‘Daar hebben we Marriët Smit Hoekstra, – daar is het jonge ook alweer van af.” Bliksem! Zien mensen mij nu zo?! Ik ging nadenken. Deze zin dendert inmiddels als weken door mijn hoofd. Toch denk ik dat het wel klopt. Ik ben de jongste niet meer. Ik was die zaterdagavond nog mee op stap in de binnenstad van Leeuwarden. Ik voelde mij retro tussen de jeugd. Niemand kent Tina Turner meer. Na twee uur ’s nachts kost het mij een week om daarvan bij te komen. Ik zie ineens rimpels. Ben zo stijf als een deur. Ben of raak alles kwijt. Tanden staan uit elkaar. Grijs in t haar. Buik te bol. En bij een goede grap zowat de slip nat. Het jonge is er inderdaad echt vanaf. Mijn man zei echter liefkozend; je bent net als een rode wijn, hoe ouder hoe beter.

Lopend Buffet
Volgende dag mijn verjaardag nog groots gevierd. Bleek dat ik de zaterdagavond in ligt-aangeschoten-toestand zo’n beetje iedereen had uitgenodigd voor mijn lopend buffet. Zelfs Havenzanger Wesley Mulder riep nog om: “Iedereen morgen naar Mariejet, die heb een lopend buffet!” Aan de buffet-opkomst te zien ben ik blijkbaar niet meer zo populair; er was eten genoeg maar vele lieten de uitnodiging voor wat het was. Als ze geweten hadden dat de enige echte #buuske er was dan had ik pas echt een probleem gehad, maar dat terzijde. ’s Avonds de karaoke uit het stof gehaald. Good -old Tina Turner zorgde voor een knallend einde van een heerlijke avond.

Beter let as net
Week na Indoor Friesland wist ik mij 20x te plaatsen tijdens Indoor Wierden. 15x top 5. 4 overwinningen. 3x 2e. Het was een week te laat, maar mijn motivatie dendert door als mijn leeftijd. Ik ga door, blijf het proberen, het gaat een keer lukken. Al is het jonge er van af…

Aan alles komt een einde en aan een worst wel twee. Dus we kappen ermee. Ik heb het met plezier voor u beschreven, wat wij hier zo al beleven. De datum van 2024 staat al in mijn agenda aangelicht. Dus daar is ons vizier weer op gericht.

Bedankt voor weer een geweldig Indoor Friesland. Bedankt trouwe lezers voor het lezen. Bedankt voor die bloemen. Bedankt voor bedankt. Tot volgend jaar!

Marriët Smit Hoekstra